Ιπποφαές, φυτό εφοδιασμένο με έναν εκρηκτικό συνδυασμό

θρεπτικών συστατικών συγκαταλέγεται στις

αποκαλούμενες «υπερτροφές».

Το όνομά του είναι αρχαιοελληνικό.

Το ιπποφαές στην ιστορία

Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα φυτά στη Γη. Η παρουσία του χρονολογείται πολύ πριν από την εποχή των παγετώνων, με τα στοιχεία να κάνουν λόγο για έναν πολύ ανθεκτικό θάμνο, ο οποίος αντέχει είτε στην ξηρασία, είτε στο κρύο (μέχρι -43ο C).
    Το όνομά του το οφείλει στο Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος παρατήρησε ότι τα άρρωστα και τα τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού ανάρρωναν γρηγορότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύναμη, ενώ το τρίχωμά τους δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό. Πήρε το όνομα του από τις λέξεις ίππος (άλογο) και φάος (φως, λάμψη)
    Πάρα πολλές είναι και οι αναφορές για τη χρήση του ιπποφαούς, κυρίως του Διοσκουρίδη, του πατέρα της Φαρμακολογίας, αλλά και σε κείμενα του Θεόφραστου, μαθητή του Αριστοτέλη.
    Αργότερα χρησιμοποιείτο ευρέως και από το στρατό του Τζένκινς Χαν στη Μογγολία, ενώ αναφορές υπάρχουν και στην κινεζική και θιβετιανή ιατρική. Στη σύγχρονη ιστορία, το ιπποφαές επανήλθε για πρώτη φορά το 1929, όταν πραγματοποιήθηκε και η βιοχημική ανάλυση των καρπών του

sea-buckthorn

According to studies, it has been shown that buckthorn contains valuable substances to human health. Buckthorn fruit has high contents in vitamin C (about 15 times more than orange), carotenoids, vitamin E, amino acids, vitamin K, beta-sitosterol and polyphenolic acids, all B vitamins, all necessary body minerals and trace elements, while offering unsaturated fatty acids omega-3, omega-6, omega-7, omega-9 to human body.
Buckthorn is known for its pro-antioxidant, anti-inflammatory, antimicrobial, analgesic and healing effects.
Packaging: Fresh buckthorn fruit harvested in 2014, net weight 150gr, 500gr and 1 kg, kept in refrigerator.
Dried buckthorn fruit harvested in 2014-2015 in packaging of net weight 50gr.

Η Αιανή στην ιστορία

Η αρχαία Αιανή αναπτύσσεται στο λόφο της Μεγάλης Ράχης, όπου η ζωή άρχισε στη Νεολιθική Εποχή και συνεχίστηκε ως τον 1^ο αιώνα π.Χ. Αποκαλύφθηκαν κατοικίες και οικοδομήματα με δημόσιο χαρακτήρα που διαμορφώνουν την εικόνα μιας πόλης με οικιστική οργάνωση και πολιτική ανάπτυξη από τα υστεροαρχαϊκά και κλασικά χρόνια (αρχές 5^ου - 4^ος αι. π.Χ., ενώ και ο 6^ος αι. αντιπροσωπεύεται με κεραμεική), γεγονός που τεκμηριώνει την άποψή μας ότι υπήρχαν ακμαίες και οργανωμένες πόλεις στην Άνω Μακεδονία πολύ πριν από την ενοποίηση του μακεδονικού ελληνισμού από τον Φίλιππο Β' (359-336 π.Χ.), στον οποίο οι ιστορικοί απέδιδαν την ίδρυση των πρώτων πόλεων- αστικών κέντρων.

Συγχρόνως η αποκάλυψη μνημειακών χτιστών τάφων αλλά και απλών λακκοειδών του 6^ου και 5^ου αι. π.Χ. με πλούσια κτερίσματα, φώτισε δύο αιώνες πρώιμης ιστορίας των Μακεδόνων. Παράλληλα ακόμη πρωιμότερα ευρήματα έδωσαν νέα δεδομένα για την Ύστερη Εποχή Χαλκού (16^ο – 11^ο αι. π.Χ.), αναφορικά και με την παρουσία των βορειοδυτικών ελληνικών φύλων, στα οποία ανήκαν και οι Μακεδόνες, οι οποίοι κατεβαίνοντας στο νότο ονομάστηκαν Δωριείς, καθώς και για τη μυκηναϊκή παρουσία στην περιοχή, από την οποία συμπεραίνουμε ότι ο μυκηναϊκός κόσμος δεν ήταν αποκομμένος από την Άνω Μακεδονία έχοντας ακραίο όριο προς βορράν τη Θεσσαλία.